Zachęty inwestycyjne Zwolnienie z podatku od nieruchomości

Opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają:

1. grunty,
2. budynki lub ich części,
3. budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Podatnikami podatku od nieruchomości są osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne, w tym spółki nieposiadające osobowości prawnej, które są właścicielami lub posiadaczami samoistnymi nieruchomości lub obiektów budowlanych, użytkownikami wieczystymi gruntów lub posiadaczami nieruchomości lub ich części albo obiektów budowlanych lub ich części, stanowiących własność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego, jeżeli posiadanie wynika z umowy zawartej z właścicielem, Agencją Nieruchomości Rolnych lub z innego tytułu prawnego, jak również jest bez tytułu prawnego.

Wysokość stawek podatku od nieruchomości określa w drodze uchwały rada gminy, z tym że stawki roczne nie mogą przekroczyć limitów określonych w U.p.o.l.

Rada gminy w drodze uchwały może ustanowić zwolnienie od podatku od nieruchomości dla przedsiębiorców, jako jedną z form pomocy publicznej.

Pomoc powstająca przy zastosowaniu zwolnienia z podatku od nieruchomości odpowiada wartości zwolnienia podatkowego. Co warte podkreślenia pomoc podatkowa na podstawie uchwał rad gmin jest tzw. „pomocą automatyczną”, co oznacza, że zwolnienie przysługuje z mocy samego prawa, po spełnieniu przez przedsiębiorcę przesłanek ustalonych w uchwale rady gminy. Wymogiem jest jednak zawsze zgłoszenie zamiaru korzystania z pomocy, zgodnie ze wzorem zgłoszenia, który powinien być określony w uchwale rady gminy. Wszelkie nakłady inwestycyjne poniesione przed dokonaniem zwolnienia nie mogą być uznane za koszty kwalifikowane.

Zwolnienia w podatkach i opłatach lokalnych mogą być wprowadzane z uwzględnieniem warunków określonych w:

• rozporządzeniu Rady Ministrów wydanym na podstawie art. 20d U.p.o.l. (obecnie obowiązuje Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 5 sierpnia 2008 r. sprawie warunków udzielania zwolnień od podatku od nieruchomości oraz podatku od środków transportowych, stanowiących regionalną pomoc inwestycyjną (Dz. U. 2008, Nr 146, poz. 927),
• aktach regulujących udzielanie pomocy de minimis,
• aktach regulujących udzielanie pomocy w ramach wyłączeń grupowych.

Najczęściej rady gmin wprowadzają zwolnienia na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów, które stanowi ogólnopolski program pomocowy oraz w ramach pomocy de minimis.

Rozporządzenie Rady Ministrów w sprawie warunków udzielania zwolnień od podatku od nieruchomości oraz podatku od środków transportowych, stanowiących regionalną pomoc inwestycyjną, określa ramowe warunki, jakie muszą być spełnione, aby podatnik mógł skorzystać ze zwolnienia z podatku od nieruchomości, jako regionalnej pomocy inwestycyjnej.

Udzielana pomoc może być obliczana w odniesieniu do:

1. kosztów inwestycji w środki trwałe oraz w wartości niematerialne i prawne, które są związane z realizacją nowej inwestycji, lub
2. kosztów utworzenia miejsc pracy związanych z realizacją nowej inwestycji.

1. dokonanie, przed rozpoczęciem realizacji inwestycji, zgłoszenia właściwemu organowi podatkowemu zamiaru korzystania z pomocy. Uchwała rady gminy powinna określać tryb i formę dokonania takiego zgłoszenia. Tylko koszty poniesione po dokonaniu zgłoszenia mogą być zaliczone do objęcia pomocą,
2. zobowiązanie się przedsiębiorcy do pokrycia co najmniej 25 % kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą ze środków własnych lub z zewnętrznych źródeł finansowania (niepochodzących z pomocy publicznej),
3. utrzymanie inwestycji w danym regionie przez okres co najmniej 5 lat, a w przypadku MŚP co najmniej 3 lat, od dnia zakończenia jej realizacji,
4. w przypadku pomocy obliczanej na podstawie kosztów utworzenia nowych miejsc pracy, warunkiem jest ich utworzenie w okresie nie później niż 3 lata od dnia zakończenia inwestycji i utrzymanie zatrudnienia na poziomie nie niższym niż średnia z 12 miesięcy poprzedzających utworzenie miejsc pracy oraz utrzymanie nowo utworzonych miejsc pracy, przez okres co najmniej 5 lat, a w przypadku MŚP co najmniej 3 lat, od dnia ich utworzenia.

Rada gminy może wprowadzić w formie uchwały stanowiącej program pomocowy zwolnienia podatkowe z zachowaniem rozwiązań opartych na wspólnotowych przepisach o pomocy de minimis, co zwalnia pomoc od obowiązku notyfikacji, jednak projekt uchwały musi być przekazany
do wiadomości Prezesowi UOKiK.

Podstawowym aktem prawnym regulującym udzielanie pomocy de minimis jest Rozporządzenie Komisji (UE) nr 1407/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis (Dz. U. UE. L. z 2013 r. Nr 352, str. 1 z późn. zm.)., które umożliwia udzielanie pomocy również w sektorze transportu drogowego.

Rozporządzenie to ustala pułap pomocy de minimis w wysokości 200 tys. euro oraz 100 tys. euro w sektorze transportu drogowego, dla jednego podmiotu gospodarczego, przez trzy kolejne lata budżetowe. Pomoc tę oblicza się w ten sposób, że dodaje się pomoc uzyskaną w roku bieżącym i dwóch latach poprzedzających, a suma pomocy nie może przekroczyć 200 tys. euro (100 tys. euro w sektorze transportu drogowego).

Uchwały w sprawie zwolnień w ramach pomocy de minimis mogą dotyczyć w zasadzie wszystkich podatków i opłat lokalnych i mogą być podejmowane niezależnie od uchwał przewidujących innego rodzaju pomoc (regionalną, w ramach wyłączeń grupowych). W takiej sytuacji jednakże należy rozgraniczyć zasady stosowania zwolnień z uwagi na możliwość ich dublowania się.

Ustawa o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej wprowadza obowiązek wystawiania zaświadczeń stwierdzających, że udzielona pomoc publiczna jest pomocą de minimis.

(Ostatnia aktualizacja: kwiecień 2022)